lavatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of lavō. Doublet of lōtus and lautus.
Participle
lavātus (feminine lavāta, neuter lavātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lavātus | lavāta | lavātum | lavātī | lavātae | lavāta | |
| genitive | lavātī | lavātae | lavātī | lavātōrum | lavātārum | lavātōrum | |
| dative | lavātō | lavātae | lavātō | lavātīs | |||
| accusative | lavātum | lavātam | lavātum | lavātōs | lavātās | lavāta | |
| ablative | lavātō | lavātā | lavātō | lavātīs | |||
| vocative | lavāte | lavāta | lavātum | lavātī | lavātae | lavāta | |
References
- lavatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.