lavin
See also: Lavin
Swedish
Etymology
Borrowed from German Lawine, from Romansch lavina, from Late Latin labina, from Latin lābī (“to glide”). Doublet of labil and lapsus.
Noun
lavin c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | lavin | lavins |
| definite | lavinen | lavinens | |
| plural | indefinite | laviner | laviners |
| definite | lavinerna | lavinernas |