laxatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of laxō (“extend, open, undo”).
Participle
laxātus (feminine laxāta, neuter laxātum); first/second-declension participle
- extended, having been extended.
- opened, having been opened.
- undone, having been undone.
- relaxed, having been relaxed.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | laxātus | laxāta | laxātum | laxātī | laxātae | laxāta | |
| genitive | laxātī | laxātae | laxātī | laxātōrum | laxātārum | laxātōrum | |
| dative | laxātō | laxātae | laxātō | laxātīs | |||
| accusative | laxātum | laxātam | laxātum | laxātōs | laxātās | laxāta | |
| ablative | laxātō | laxātā | laxātō | laxātīs | |||
| vocative | laxāte | laxāta | laxātum | laxātī | laxātae | laxāta | |
References
- “laxatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “laxatus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- laxatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Carl Meißner, Henry William Auden (1894) Latin Phrase-Book[1], London: Macmillan and Co.
- (ambiguous) to fight in open order: laxatis (opp. confertis) ordinibus pugnare
- (ambiguous) to fight in open order: laxatis (opp. confertis) ordinibus pugnare