leáigh

Irish

Alternative forms

Etymology

From Old Irish legaid, from Proto-Celtic *legeti, from Proto-Indo-European *leg-. Cognate with Manx lheie, Scottish Gaelic leagh, and English leak.

Pronunciation

Verb

leáigh (present analytic leánn, future analytic leáfaidh, verbal noun leá, past participle leáite)

  1. (transitive, intransitive) to melt

Conjugation

conjugation of leáigh (first conjugation – C)
verbal noun leá
past participle leáite
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present leáim leánn tú;
leáir† 		leánn sé, sí leáimid leánn sibh leánn siad;
leáid† 		a leánn; a leás leáitear
past leáigh mé; leás leáigh tú;
leáis 		leáigh sé, sí leámar; leáigh muid leáigh sibh; leábhair leáigh siad; leádar a leáigh /
ar leáigh* 		leádh
past habitual leáinn leáiteá leádh sé, sí leáimis; leádh muid leádh sibh leáidís; leádh siad a leádh /
a leádh* 		leáití
future leáfaidh mé;
leáfad 		leáfaidh tú;
leáfair† 		leáfaidh sé, sí leáfaimid;
leáfaidh muid 		leáfaidh sibh leáfaidh siad;
leáfaid† 		a leáfaidh; a leáfas leáfar
conditional leáfainn leáfá leáfadh sé, sí leáfaimis; leáfadh muid leáfadh sibh leáfaidís; leáfadh siad a leáfadh /
a leáfadh* 		leáfaí
subjunctive
present go leá mé;
go leád† 		go leá tú;
go leáir† 		go leá sé, sí go leáimid;
go leá muid 		go leá sibh go leá siad;
go leáid† 		— go leáitear
past dá leáinn dá leáiteá dá leádh sé, sí dá leáimis;
dá leádh muid 		dá leádh sibh dá leáidís;
dá leádh siad 		— dá leáití
imperative
– leáim leáigh leádh sé, sí leáimis leáigí;
leáidh† 		leáidís — leáitear

* indirect relative
† archaic or dialect form

Derived terms

References

  1. ^ “leáigh”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy

Further reading

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.