leare
West Frisian
Etymology
From Old Frisian lēre, from Proto-West Germanic *laiʀijan.
Pronunciation
- IPA(key): /lɪə̯rə/
Verb
leare
Inflection
| Weak class 1 | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | leare | |||
| 3rd singular past | learde | |||
| past participle | leard | |||
| infinitive | leare | |||
| long infinitive | learen | |||
| gerund | learen n | |||
| auxiliary | hawwe | |||
| indicative | present tense | past tense | ||
| 1st singular | lear | learde | ||
| 2nd singular | learst | leardest | ||
| clitic form | learsto | leardesto | ||
| 3rd singular | leart | learde | ||
| plural | leare | learden | ||
| imperative | lear | |||
| participles | learend | leard | ||
Derived terms
Further reading
- “leare (I)”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011