lectionarium

Latin

Etymology

From lēctiō (reading) +‎ -ārium.

Pronunciation

Noun

lēctiōnārium n (genitive lēctiōnāriī); second declension

  1. (Ecclesiastical Latin, Medieval Latin) lectionary
    • c. 825–828, Henry Ashworth, quoting Tatto, “The Liturgical Prayers Of St. Gregory The Great”, in Traditio, volume 15, published 1959, →JSTOR, page 110:
      Mittite mihi de pergameno bono ad unum lectionarium perscribendum et ad unum missalem Gregorianum.
      [Mittite mihi dē pergamēnō bonō ad ūnum lēctiōnārium perscrībendum et ad ūnum missālem Gregōriānum.]
      Send me some good parchment for writing out one lectionary and for one Gregorian Missal.

Declension

Second-declension noun (neuter).

singular plural
nominative lēctiōnārium lēctiōnāria
genitive lēctiōnāriī lēctiōnāriōrum
dative lēctiōnāriō lēctiōnāriīs
accusative lēctiōnārium lēctiōnāria
ablative lēctiōnāriō lēctiōnāriīs
vocative lēctiōnārium lēctiōnāria