leendő

Hungarian

Etymology

From the le- stem of the verb van/lesz +‎ -endő (future-participle suffix),[1] compare lesz, lenni.

Pronunciation

  • IPA(key): [ˈlɛɛndøː]
  • Hyphenation: le‧en‧dő
  • Rhymes: -døː

Participle

leendő

  1. (archaic) future participle of van

Adjective

leendő (not comparable)

  1. would-be, future, prospective, to-be
    Synonyms: jövendőbeli, majdani

Declension

Inflection (stem in long/high vowel, front rounded harmony)
singular plural
nominative leendő leendők
accusative leendőt leendőket
dative leendőnek leendőknek
instrumental leendővel leendőkkel
causal-final leendőért leendőkért
translative leendővé leendőkké
terminative leendőig leendőkig
essive-formal leendőként leendőkként
essive-modal
inessive leendőben leendőkben
superessive leendőn leendőkön
adessive leendőnél leendőknél
illative leendőbe leendőkbe
sublative leendőre leendőkre
allative leendőhöz leendőkhöz
elative leendőből leendőkből
delative leendőről leendőkről
ablative leendőtől leendőktől
non-attributive
possessive – singular
leendőé leendőké
non-attributive
possessive – plural
leendőéi leendőkéi

References

  1. ^ Eőry, Vilma. Értelmező szótár+ (“Explanatory Dictionary Plus”). Budapest: Tinta Könyvkiadó, 2007. →ISBN

Further reading

  • leendő in Géza Bárczi, László Országh, et al., editors, A magyar nyelv értelmező szótára [The Explanatory Dictionary of the Hungarian Language] (ÉrtSz.), Budapest: Akadémiai Kiadó, 1959–1962. Fifth ed., 1992: →ISBN.