liþigian
Old English
Alternative forms
Etymology
From līþe + -gian, by surface analysis, līþiġ + -ian.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈliː.θi.ɡi.ɑn/, [ˈliː.ði.ɣi.ɑn]
Verb
līþigian
Conjugation
Conjugation of līþigian (weak, class 2)
| infinitive | līþigian | līþigienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | līþigiġe | līþigode |
| second person singular | līþigast | līþigodest |
| third person singular | līþigaþ | līþigode |
| plural | līþigiaþ | līþigodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | līþigiġe | līþigode |
| plural | līþigiġen | līþigoden |
| imperative | ||
| singular | līþiga | |
| plural | līþigiaþ | |
| participle | present | past |
| līþigiende | (ġe)līþigod | |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “líðigian”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.