licentiatus
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [lɪ.kɛn.tiˈaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [li.t͡ʃen.t̪͡s̪iˈaː.t̪us]
Etymology 1
From licentiō (“grant leave”) + -tus (action noun suffix).
Noun
licentiātus m (genitive licentiātūs); fourth declension
Declension
Fourth-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | licentiātus | licentiātūs |
| genitive | licentiātūs | licentiātuum |
| dative | licentiātuī | licentiātibus |
| accusative | licentiātum | licentiātūs |
| ablative | licentiātū | licentiātibus |
| vocative | licentiātus | licentiātūs |
Descendants
- English: licentiate
Etymology 2
Participle
licentiātus (feminine licentiāta, neuter licentiātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | licentiātus | licentiāta | licentiātum | licentiātī | licentiātae | licentiāta | |
| genitive | licentiātī | licentiātae | licentiātī | licentiātōrum | licentiātārum | licentiātōrum | |
| dative | licentiātō | licentiātae | licentiātō | licentiātīs | |||
| accusative | licentiātum | licentiātam | licentiātum | licentiātōs | licentiātās | licentiāta | |
| ablative | licentiātō | licentiātā | licentiātō | licentiātīs | |||
| vocative | licentiāte | licentiāta | licentiātum | licentiātī | licentiātae | licentiāta | |
Derived terms
- licentiātīvus
References
- “licentiatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- licentiatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Niermeyer, Jan Frederik (1976) “licentiatus”, in Mediae Latinitatis Lexicon Minus, Leiden, Boston: E. J. Brill