lilinus
Latin
Etymology
From līlium (“lily”) + -īnus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈliː.lɪ.nʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈliː.li.nus]
Adjective
līlinus (feminine līlina, neuter līlinum); first/second-declension adjective
- made from lilies
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | līlinus | līlina | līlinum | līlinī | līlinae | līlina | |
| genitive | līlinī | līlinae | līlinī | līlinōrum | līlinārum | līlinōrum | |
| dative | līlinō | līlinae | līlinō | līlinīs | |||
| accusative | līlinum | līlinam | līlinum | līlinōs | līlinās | līlina | |
| ablative | līlinō | līlinā | līlinō | līlinīs | |||
| vocative | līline | līlina | līlinum | līlinī | līlinae | līlina | |
Related terms
References
- “lilinus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- lilinus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.