limbatus
Latin
Etymology
From limbus (“edge, hem, fringe”) + -ātus (“-ed”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [lɪmˈbaː.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [limˈbaː.t̪us]
Adjective
limbātus (feminine limbāta, neuter limbātum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | limbātus | limbāta | limbātum | limbātī | limbātae | limbāta | |
| genitive | limbātī | limbātae | limbātī | limbātōrum | limbātārum | limbātōrum | |
| dative | limbātō | limbātae | limbātō | limbātīs | |||
| accusative | limbātum | limbātam | limbātum | limbātōs | limbātās | limbāta | |
| ablative | limbātō | limbātā | limbātō | limbātīs | |||
| vocative | limbāte | limbāta | limbātum | limbātī | limbātae | limbāta | |
Related terms
References
- “limbatus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "limbatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- limbatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.