linearius
Latin
Etymology
From līnea (“line”) + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [liː.neˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [li.neˈaː.ri.us]
Adjective
līneārius (feminine līneāria, neuter līneārium); first/second-declension adjective
- Of or pertaining to lines.
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | līneārius | līneāria | līneārium | līneāriī | līneāriae | līneāria | |
genitive | līneāriī | līneāriae | līneāriī | līneāriōrum | līneāriārum | līneāriōrum | |
dative | līneāriō | līneāriae | līneāriō | līneāriīs | |||
accusative | līneārium | līneāriam | līneārium | līneāriōs | līneāriās | līneāria | |
ablative | līneāriō | līneāriā | līneāriō | līneāriīs | |||
vocative | līneārie | līneāria | līneārium | līneāriī | līneāriae | līneāria |
Related terms
References
- “linearius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "linearius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- linearius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.