lobut
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish لوبوط (lobut).
Noun
lobut n (plural lobuturi)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | lobut | lobutul | lobuturi | lobuturile | |
| genitive-dative | lobut | lobutului | lobuturi | lobuturilor | |
| vocative | lobutule | lobuturilor | |||
References
- lobut in Academia Română, Micul dicționar academic, ediția a II-a, Bucharest: Univers Enciclopedic, 2010. →ISBN