locitatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of locitō
Participle
locitātus (feminine locitāta, neuter locitātum); first/second-declension participle
- This term needs a translation to English. Please help out and add a translation, then remove the text
{{rfdef}}.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | locitātus | locitāta | locitātum | locitātī | locitātae | locitāta | |
| genitive | locitātī | locitātae | locitātī | locitātōrum | locitātārum | locitātōrum | |
| dative | locitātō | locitātae | locitātō | locitātīs | |||
| accusative | locitātum | locitātam | locitātum | locitātōs | locitātās | locitāta | |
| ablative | locitātō | locitātā | locitātō | locitātīs | |||
| vocative | locitāte | locitāta | locitātum | locitātī | locitātae | locitāta | |