locupletans
Latin
Etymology
Present active participle of locuplētō (“enrich, make wealthy”)
Participle
locuplētāns (genitive locuplētantis); third-declension one-termination participle
- enriching, making wealthy
- embellishing
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | locuplētāns | locuplētantēs | locuplētantia | ||
| genitive | locuplētantis | locuplētantium | |||
| dative | locuplētantī | locuplētantibus | |||
| accusative | locuplētantem | locuplētāns | locuplētantēs locuplētantīs |
locuplētantia | |
| ablative | locuplētante locuplētantī1 |
locuplētantibus | |||
| vocative | locuplētāns | locuplētantēs | locuplētantia | ||
1When used purely as an adjective.