longiflorus
Latin
Etymology
New Latin; from longus (“long”) + flōs (“flower”), changed to first and second declension.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫɔŋ.ɡɪˈfɫoː.rʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [lon̠ʲ.d͡ʒiˈflɔː.rus]
Adjective
longiflōrus (feminine longiflōra, neuter longiflōrum); first/second-declension adjective
Usage notes
- Used almost exclusively as a taxonomic epithet and thus not normally in inflected forms other than the nominative singular.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | longiflōrus | longiflōra | longiflōrum | longiflōrī | longiflōrae | longiflōra | |
| genitive | longiflōrī | longiflōrae | longiflōrī | longiflōrōrum | longiflōrārum | longiflōrōrum | |
| dative | longiflōrō | longiflōrae | longiflōrō | longiflōrīs | |||
| accusative | longiflōrum | longiflōram | longiflōrum | longiflōrōs | longiflōrās | longiflōra | |
| ablative | longiflōrō | longiflōrā | longiflōrō | longiflōrīs | |||
| vocative | longiflōre | longiflōra | longiflōrum | longiflōrī | longiflōrae | longiflōra | |