loricavit
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫoː.riːˈkaː.wɪt]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [lo.riˈkaː.vit̪]
Verb
lōrīcāvit
- third-person singular perfect active indicative of lōrīcō
- AD 77–79, C. Plinius Secundus (aut.), K.F.T. Mayhoff (ed.), Naturalis Historia (1906), bk VIII, ch. xxxix:
- mergit se limo saepius siccatque sole, mox ubi pluribus eodem modo se coriis loricavit, in dimicationem pergit.
- AD 77–79, C. Plinius Secundus (aut.), K.F.T. Mayhoff (ed.), Naturalis Historia (1906), bk VIII, ch. xxxix: