lucratus

Latin

Etymology

Perfect participle of lucror

Participle

lucrātus (feminine lucrāta, neuter lucrātum); first/second-declension participle

  1. gained, acquired, profited
  2. saved

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative lucrātus lucrāta lucrātum lucrātī lucrātae lucrāta
genitive lucrātī lucrātae lucrātī lucrātōrum lucrātārum lucrātōrum
dative lucrātō lucrātae lucrātō lucrātīs
accusative lucrātum lucrātam lucrātum lucrātōs lucrātās lucrāta
ablative lucrātō lucrātā lucrātō lucrātīs
vocative lucrāte lucrāta lucrātum lucrātī lucrātae lucrāta