luctuosus
Latin
Etymology
From lūctus (“mourning, lamentation”) + -ōsus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫuːk.tuˈoː.sʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [luk.t̪uˈɔː.s̬us]
Adjective
lūctuōsus (feminine lūctuōsa, neuter lūctuōsum, comparative lūctuōsior, superlative lūctuōsissimus); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lūctuōsus | lūctuōsa | lūctuōsum | lūctuōsī | lūctuōsae | lūctuōsa | |
| genitive | lūctuōsī | lūctuōsae | lūctuōsī | lūctuōsōrum | lūctuōsārum | lūctuōsōrum | |
| dative | lūctuōsō | lūctuōsae | lūctuōsō | lūctuōsīs | |||
| accusative | lūctuōsum | lūctuōsam | lūctuōsum | lūctuōsōs | lūctuōsās | lūctuōsa | |
| ablative | lūctuōsō | lūctuōsā | lūctuōsō | lūctuōsīs | |||
| vocative | lūctuōse | lūctuōsa | lūctuōsum | lūctuōsī | lūctuōsae | lūctuōsa | |
Descendants
References
- “luctuosus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “luctuosus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- luctuosus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.