lustrivagus
Latin
Etymology
From lustrum (“bog, morass; wilds”) + vagus (“wandering”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫʊsˈtrɪ.wa.ɡʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [lusˈt̪riː.va.ɡus]
Adjective
lustrivagus (feminine lustrivaga, neuter lustrivagum); first/second-declension adjective
- wandering in the wilderness
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lustrivagus | lustrivaga | lustrivagum | lustrivagī | lustrivagae | lustrivaga | |
| genitive | lustrivagī | lustrivagae | lustrivagī | lustrivagōrum | lustrivagārum | lustrivagōrum | |
| dative | lustrivagō | lustrivagae | lustrivagō | lustrivagīs | |||
| accusative | lustrivagum | lustrivagam | lustrivagum | lustrivagōs | lustrivagās | lustrivaga | |
| ablative | lustrivagō | lustrivagā | lustrivagō | lustrivagīs | |||
| vocative | lustrivage | lustrivaga | lustrivagum | lustrivagī | lustrivagae | lustrivaga | |
References
- "lustrivagus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)