lutulentus
Latin
Etymology
From lutum (“mud”) + -ulentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫʊ.tʊˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [lu.t̪uˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
lutulentus (feminine lutulenta, neuter lutulentum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lutulentus | lutulenta | lutulentum | lutulentī | lutulentae | lutulenta | |
| genitive | lutulentī | lutulentae | lutulentī | lutulentōrum | lutulentārum | lutulentōrum | |
| dative | lutulentō | lutulentae | lutulentō | lutulentīs | |||
| accusative | lutulentum | lutulentam | lutulentum | lutulentōs | lutulentās | lutulenta | |
| ablative | lutulentō | lutulentā | lutulentō | lutulentīs | |||
| vocative | lutulente | lutulenta | lutulentum | lutulentī | lutulentae | lutulenta | |
Descendants
- English: lutulent
References
- “lutulentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “lutulentus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers
- lutulentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.