Irish
Etymology
From Old Irish magister, from Latin magister.[2]
Pronunciation
Noun
máistir m (genitive singular máistir, nominative plural máistrí)
- master
1939, Peig Sayers, “Inghean an Cheannaidhe”, in Marie-Louise Sjoestedt, Description d’un parler irlandais de Kerry (Bibliothèque de l'École des Hautes Études; 270) (overall work in French), Paris: Librairie Honoré Champion, page 198:Do chuireas le fán an tsaoghail mo mháighistir agus mo mháighistreás, agus níl fios agam an béo nó marbh iad.- I have sent my master and my mistress wandering, and I don’t know if they’re dead or alive.
Declension
Declension of máistir (fourth declension)
|
|
Derived terms
Mutation
Mutated forms of máistir
| radical
|
lenition
|
eclipsis
|
| máistir
|
mháistir
|
not applicable
|
Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.
References
- ^ Dinneen, Patrick S. (1904) “máiġistir”, in Foclóir Gaeḋilge agus Béarla, 1st edition, Dublin: Irish Texts Society, page 457
- ^ Gregory Toner, Sharon Arbuthnot, Máire Ní Mhaonaigh, Marie-Luise Theuerkauf, Dagmar Wodtko, editors (2019), “maigister, maigistir”, in eDIL: Electronic Dictionary of the Irish Language
- ^ Quiggin, E. C. (1906) A Dialect of Donegal, Cambridge University Press, § 141, page 56
Further reading
- “máistir”, in Historical Irish Corpus, 1600–1926, Royal Irish Academy
- Ó Dónaill, Niall (1977) “máistir”, in Foclóir Gaeilge–Béarla, Dublin: An Gúm, →ISBN