mänd
Estonian
Etymology 1
From Proto-Finnic *mäntü.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmænʲd̥/, [ˈmænʲd̥]
Noun
mänd (genitive männi, partitive mändi)
Declension
| Declension of mänd (ÕS type 22e/riik, nd-nn gradation) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | mänd | männid | |
| accusative | nom. | ||
| gen. | männi | ||
| genitive | mändide | ||
| partitive | mändi | mände mändisid | |
| illative | mändi männisse |
mändidesse männesse | |
| inessive | männis | mändides männes | |
| elative | männist | mändidest männest | |
| allative | männile | mändidele männele | |
| adessive | männil | mändidel männel | |
| ablative | männilt | mändidelt männelt | |
| translative | männiks | mändideks männeks | |
| terminative | männini | mändideni | |
| essive | männina | mändidena | |
| abessive | männita | mändideta | |
| comitative | männiga | mändidega | |
Derived terms
- merimänd
Etymology 2
From Proto-Finnic *mäntä. Cognate with Finnish mäntä and Votic mäntä.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmænd̥/, [ˈmænd̥]
Noun
mänd (genitive männa, partitive mända)
Declension
| Declension of mänd (ÕS type 22i/külm, nd-nn gradation) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | mänd | männad | |
| accusative | nom. | ||
| gen. | männa | ||
| genitive | mändade | ||
| partitive | mända | mändi mändasid | |
| illative | mända männasse |
mändadesse männisse | |
| inessive | männas | mändades männis | |
| elative | männast | mändadest männist | |
| allative | männale | mändadele männile | |
| adessive | männal | mändadel männil | |
| ablative | männalt | mändadelt männilt | |
| translative | männaks | mändadeks männiks | |
| terminative | männani | mändadeni | |
| essive | männana | mändadena | |
| abessive | männata | mändadeta | |
| comitative | männaga | mändadega | |