mægcuþ
Old English
Etymology
From mǣġ (“kinsman”) + cūþ (“known”)
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmæːjˌkuːθ/
Adjective
mǣġcūþ
Declension
Declension of mǣġcūþ — Strong
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | mǣġcūþ | mǣġcūþ | mǣġcūþ |
| Accusative | mǣġcūþne | mǣġcūþe | mǣġcūþ |
| Genitive | mǣġcūþes | mǣġcūþre | mǣġcūþes |
| Dative | mǣġcūþum | mǣġcūþre | mǣġcūþum |
| Instrumental | mǣġcūþe | mǣġcūþre | mǣġcūþe |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | mǣġcūþe | mǣġcūþa, mǣġcūþe | mǣġcūþ |
| Accusative | mǣġcūþe | mǣġcūþa, mǣġcūþe | mǣġcūþ |
| Genitive | mǣġcūþra | mǣġcūþra | mǣġcūþra |
| Dative | mǣġcūþum | mǣġcūþum | mǣġcūþum |
| Instrumental | mǣġcūþum | mǣġcūþum | mǣġcūþum |
Declension of mǣġcūþ — Weak
| Singular | Masculine | Feminine | Neuter |
|---|---|---|---|
| Nominative | mǣġcūþa | mǣġcūþe | mǣġcūþe |
| Accusative | mǣġcūþan | mǣġcūþan | mǣġcūþe |
| Genitive | mǣġcūþan | mǣġcūþan | mǣġcūþan |
| Dative | mǣġcūþan | mǣġcūþan | mǣġcūþan |
| Instrumental | mǣġcūþan | mǣġcūþan | mǣġcūþan |
| Plural | Masculine | Feminine | Neuter |
| Nominative | mǣġcūþan | mǣġcūþan | mǣġcūþan |
| Accusative | mǣġcūþan | mǣġcūþan | mǣġcūþan |
| Genitive | mǣġcūþra, mǣġcūþena | mǣġcūþra, mǣġcūþena | mǣġcūþra, mǣġcūþena |
| Dative | mǣġcūþum | mǣġcūþum | mǣġcūþum |
| Instrumental | mǣġcūþum | mǣġcūþum | mǣġcūþum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “mǽg-cúð”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.