mægdenmann
Old English
Etymology
From mæġden (“virgin”) + mann (“person”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmæj.den.mɑnn/, [ˈmæj.den.mɑn]
Noun
mæġdenmann m
Declension
Strong consonant stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mæġdenmann | mæġdenmenn |
| accusative | mæġdenmann | mæġdenmenn |
| genitive | mæġdenmannes | mæġdenmanna |
| dative | mæġdenmenn | mæġdenmannum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “mægden-mann”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.