mæting
Icelandic
Etymology
From mæta (“to meet, encounter”) + -ing.
Noun
mæting f (genitive singular mætingar, no plural)
Declension
| singular | ||
|---|---|---|
| indefinite | definite | |
| nominative | mæting | mætingin |
| accusative | mætingu | mætinguna |
| dative | mætingu | mætingunni |
| genitive | mætingar | mætingarinnar |
Old English
Etymology
By surface analysis, mǣtan + -ing.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmæː.tinɡ/, [ˈmæː.tiŋɡ]
Noun
mǣting f
Declension
Strong ō-stem:
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | mǣting | mǣtinga, mǣtinge |
| accusative | mǣtinge | mǣtinga, mǣtinge |
| genitive | mǣtinge | mǣtinga |
| dative | mǣtinge | mǣtingum |
References
- Joseph Bosworth, T. Northcote Toller (1898) “mǽting”, in An Anglo-Saxon Dictionary, second edition, Oxford: Oxford University Press.