mêgâ

See also: MEGA, Mega, mega, méga, mêga, mëga, mega-, and méga-

Ligurian

Etymology

Inherited from Latin medicāre.

Pronunciation

  • IPA(key): /meːˈɡaː/, [mejˈɡaː]

Verb

mêgâ

  1. (transitive) to medicate

Conjugation

    Conjugation of mêgâ (first conjugation)
infinitive mêgâ
auxiliary verb avéi gerund mêgàndo
present participle mêgànte past participle mêgòu
person singular plural
first second third first second third
indicative mi ti lê o/a noî, niâtri voî, viâtri lô, liâtri
present mêgo mêghi mêga mêghémmo mêgæ mêgan
imperfect mêgâva, mêgâvo mêgâvi mêgâva mêgâvimo mêgâvi mêgâvan
future mêghiö mêghiæ mêghiâ mêghiêmo mêghiéi mêghiàn
conditional mêghiéiva, mêghiæ mêghiêsci mêghiéiva, mêghiæ mêghiêscimo mêghiêsci mêghiéivan
subjunctive che mi che ti che lê o/a che noî, che niâtri che voî, che viâtri che lô, che liâtri
present mêghe mêghi mêghe mêghémmo mêgæ mêgan, mêghen
imperfect mêghésse mêghésci mêghésse mêghéscimo mêghésci mêghésan
imperative ti lê o/a noî, niâtri voî, viâtri lô, liâtri
— mêga mêghe mêghémmo mêgæ mêgan, mêghen
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.