múin

See also: muin and mùin

Irish

Pronunciation

  • IPA(key): /mˠuːnʲ/

Etymology 1

From Old Irish múinid.

Verb

múin (present analytic múineann, future analytic múinfidh, verbal noun múineadh, past participle múinte)

  1. to teach
Conjugation
conjugation of múin (first conjugation – A)
verbal noun múineadh
past participle múinte
tense singular plural relative autonomous
first second third first second third
indicative
present múinim múineann tú;
múinir† 		múineann sé, sí múinimid múineann sibh múineann siad;
múinid† 		a mhúineann; a mhúineas /
a múineann* 		múintear
past mhúin mé; mhúineas mhúin tú; mhúinis mhúin sé, sí mhúineamar; mhúin muid mhúin sibh; mhúineabhair mhúin siad; mhúineadar a mhúin /
ar mhúin* 		múineadh
past habitual mhúininn / múininn‡‡ mhúinteá / múinteᇇ mhúineadh sé, sí / múineadh sé, s퇇 mhúinimis; mhúineadh muid / múinimis‡‡; múineadh muid‡‡ mhúineadh sibh / múineadh sibh‡‡ mhúinidís; mhúineadh siad / múinidís‡‡; múineadh siad‡‡ a mhúineadh /
a múineadh* 		mhúintí / múint퇇
future múinfidh mé;
múinfead 		múinfidh tú;
múinfir† 		múinfidh sé, sí múinfimid;
múinfidh muid 		múinfidh sibh múinfidh siad;
múinfid† 		a mhúinfidh; a mhúinfeas /
a múinfidh* 		múinfear
conditional mhúinfinn / múinfinn‡‡ mhúinfeá / múinfeᇇ mhúinfeadh sé, sí / múinfeadh sé, s퇇 mhúinfimis; mhúinfeadh muid / múinfimis‡‡; múinfeadh muid‡‡ mhúinfeadh sibh / múinfeadh sibh‡‡ mhúinfidís; mhúinfeadh siad / múinfidís‡‡; múinfeadh siad‡‡ a mhúinfeadh /
a múinfeadh* 		mhúinfí / múinf퇇
subjunctive
present go múine mé;
go múinead† 		go múine tú;
go múinir† 		go múine sé, sí go múinimid;
go múine muid 		go múine sibh go múine siad;
go múinid† 		— go múintear
past dá múininn dá múinteá dá múineadh sé, sí dá múinimis;
dá múineadh muid 		dá múineadh sibh dá múinidís;
dá múineadh siad 		— dá múintí
imperative
– múinim múin múineadh sé, sí múinimis múinigí;
múinidh† 		múinidís — múintear

* indirect relative
† archaic or dialect form
‡‡ dependent form used with particles that trigger eclipsis

Derived terms

Further reading

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

múin m

  1. vocative/genitive singular of mún

Mutation

Mutated forms of múin
radical lenition eclipsis
múin mhúin not applicable

Note: Certain mutated forms of some words can never occur in standard Modern Irish.
All possible mutated forms are displayed for convenience.

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.