Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish منتحر (müntehir), from Arabic مُنْتَحِر (muntaḥir).
Pronunciation
Noun
müntehir (definite accusative müntehiri, plural müntehirler)
- a suicidal person (who is likely to commit suicide)
- suicide (a person who has intentionally killed him/herself)
Declension
Declension of müntehir
|
|
singular
|
plural
|
| nominative
|
müntehir
|
müntehirler
|
| definite accusative
|
müntehiri
|
müntehirleri
|
| dative
|
müntehire
|
müntehirlere
|
| locative
|
müntehirde
|
müntehirlerde
|
| ablative
|
müntehirden
|
müntehirlerden
|
| genitive
|
müntehirin
|
müntehirlerin
|
Predicative forms
|
|
singular
|
plural
|
| 1st singular
|
müntehirim
|
müntehirlerim
|
| 2nd singular
|
müntehirsin
|
müntehirlersin
|
| 3rd singular
|
müntehir müntehirdir
|
müntehirler müntehirlerdir
|
| 1st plural
|
müntehiriz
|
müntehirleriz
|
| 2nd plural
|
müntehirsiniz
|
müntehirlersiniz
|
| 3rd plural
|
müntehirler
|
müntehirlerdir
|
|