mýta
Icelandic
Etymology
Borrowed from Danish myte, ultimately from Ancient Greek μῦθος (mûthos).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈmiːta/
- Rhymes: -iːta
Noun
mýta f (genitive singular mýtu, nominative plural mýtur)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | mýta | mýtan | mýtur | mýturnar |
| accusative | mýtu | mýtuna | mýtur | mýturnar |
| dative | mýtu | mýtunni | mýtum | mýtunum |
| genitive | mýtu | mýtunnar | mýta | mýtanna |
References
- Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)