mýta

Icelandic

Etymology

Borrowed from Danish myte, ultimately from Ancient Greek μῦθος (mûthos).

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈmiːta/
    Rhymes: -iːta

Noun

mýta f (genitive singular mýtu, nominative plural mýtur)

  1. myth

Declension

Declension of mýta (feminine)
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative mýta mýtan mýtur mýturnar
accusative mýtu mýtuna mýtur mýturnar
dative mýtu mýtunni mýtum mýtunum
genitive mýtu mýtunnar mýta mýtanna

References

  • Ásgeir Blöndal Magnússon (1989) Íslensk orðsifjabók, Reykjavík: Árni Magnússon Institute for Icelandic Studies, →ISBN (Available at Málið.is under the “Eldri orðabækur” tab.)