mėgti
Lithuanian
Etymology
Along with magėti (“to please, interest”), from Proto-Baltic *mog-, from Proto-Indo-European *megʰ- (“to be able”). Cognate with Proto-Slavic *moťì (“to be able”).[1]
Verb
mė́gti (third-person present tense mė́gsta, third-person past tense mė́go)
- to like
Conjugation
| singular vienaskaita | plural daugiskaita | |||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 1st person | 2nd person | 3rd person | 1st person | 2nd person | 3rd person | |||
| aš | tu | jis/ji | mes | jūs | jie/jos | |||
| indicative | present | mė́gstu | mė́gsti | mė́gsta | mė́gstame, mė́gstam |
mė́gstate, mė́gstat |
mė́gsta | |
| past | mė́gau | mė́gai | mė́go | mė́gome, mė́gom |
mė́gote, mė́got |
mė́go | ||
| past frequentative | mė́gdavau | mė́gdavai | mė́gdavo | mė́gdavome, mė́gdavom |
mė́gdavote, mė́gdavot |
mė́gdavo | ||
| future | mė́gsiu | mė́gsi | mė́gs | mė́gsime, mė́gsim |
mė́gsite, mė́gsit |
mė́gs | ||
| subjunctive | mė́gčiau | mė́gtum, mė́gtumei |
mė́gtų | mė́gtumėme, mė́gtumėm, mė́gtume |
mė́gtumėte, mė́gtumėt |
mė́gtų | ||
| imperative | — | mė́gk, mė́gki |
temė́gsta, temė́gstie |
mė́gkime, mė́gkim |
mė́gkite, mė́gkit |
temė́gsta, temė́gstie | ||
| ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
References
- ^ Derksen, Rick (2015) Etymological Dictionary of the Baltic Inherited Lexicon (Leiden Indo-European Etymological Dictionary Series; 13), Leiden, Boston: Brill, →ISBN, pages 297-8; 310