mędrzec

Polish

Etymology

Inherited from Old Polish mędrzec, from Proto-Slavic *mǫdrьcь. By surface analysis, mądry +‎ -iec.

Pronunciation

IPA^(key): /ˈmɛn.dʐɛt͡s/

(Middle Polish) IPA^(key): (16^th c.) /ˈmɛ̃.dr̝ɛt͡s/, (17^th–18^th c.) /ˈmɛ̃.dʐɛt͡s/

Audio: (file)
Rhymes: -ɛndʐɛt͡s
Syllabification: mę‧drzec

Noun

mędrzec m pers (female equivalent mędrczyni, related adjective (Middle Polish) mędrców)

sage, wise man

Declension

Declension of mędrzec

	singular	plural
nominative	mędrzec	mędrcy/mędrce (deprecative)
genitive	mędrca	mędrców
dative	mędrcowi	mędrcom
accusative	mędrca	mędrców
instrumental	mędrcem	mędrcami
locative	mędrcu	mędrcach
vocative	mędrcze	mędrcy

Related terms

adjectives

nouns

verbs

mądrzeć impf
mądrzyć impf

Further reading

mędrzec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
mędrzec in Polish dictionaries at PWN
Maria Renata Mayenowa, Stanisław Rospond, Witold Taszycki, Stefan Hrabec, Władysław Kuraszkiewicz (2010-2023) “MĘDRZEC”, in Słownik Polszczyzny XVI Wieku [A Dictionary of 16th Century Polish]
Marek Kunicki-Goldfinger (15.06.2020) “MĘDRZEC”, in Elektroniczny Słownik Języka Polskiego XVII i XVIII Wieku [Electronic Dictionary of the Polish Language of the XVII and XVIII Century]
J. Karłowicz, A. Kryński, W. Niedźwiedzki, editors (1902), “mędrzec”, in Słownik języka polskiego (in Polish), volume 2, Warsaw, page 934