mǫrr
Old Norse
Etymology
From Proto-Norse *ᛗᚨᚱᚺᚹᚨ- (*marhwa-), from Proto-Germanic *marhwaz.
Noun
mǫrr m (genitive mǫrs, plural mǫrvar)
Inflection
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | mǫrr | mǫrrinn | mǫrvar | mǫrvarnir |
| accusative | mǫr | mǫrinn | mǫrva | mǫrvana |
| dative | mǫrvi | mǫrvinum | mǫrum | mǫrunum |
| genitive | mǫrs | mǫrsins | mǫrva | mǫrvanna |
Derived terms
- hjartmǫrr