macilentus
Latin
Etymology
From maciēs (“leanness; poverty”) + -ilentus (“full of, abounding in”).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ma.kɪˈɫɛn.tʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ma.t͡ʃiˈlɛn̪.t̪us]
Adjective
macilentus (feminine macilenta, neuter macilentum, comparative macilentior); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
singular | plural | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|
masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
nominative | macilentus | macilenta | macilentum | macilentī | macilentae | macilenta | |
genitive | macilentī | macilentae | macilentī | macilentōrum | macilentārum | macilentōrum | |
dative | macilentō | macilentae | macilentō | macilentīs | |||
accusative | macilentum | macilentam | macilentum | macilentōs | macilentās | macilenta | |
ablative | macilentō | macilentā | macilentō | macilentīs | |||
vocative | macilente | macilenta | macilentum | macilentī | macilentae | macilenta |
References
- “macilentus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "macilentus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- macilentus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.