maculatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of maculō (“stain, make spotted”).
Participle
maculātus (feminine maculāta, neuter maculātum); first/second-declension participle
- stained, spotted, having been stained.
- defiled, polluted, having been defiled.
- (figuratively) dishonored, having been dishonored.
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | maculātus | maculāta | maculātum | maculātī | maculātae | maculāta | |
| genitive | maculātī | maculātae | maculātī | maculātōrum | maculātārum | maculātōrum | |
| dative | maculātō | maculātae | maculātō | maculātīs | |||
| accusative | maculātum | maculātam | maculātum | maculātōs | maculātās | maculāta | |
| ablative | maculātō | maculātā | maculātō | maculātīs | |||
| vocative | maculāte | maculāta | maculātum | maculātī | maculātae | maculāta | |
Antonyms
Descendants
- English: maculate
- French: moucheté, maculé
- Italian: macchiato, maculato
- Portuguese: manchado, maculado
- Spanish: manchado, maculado
References
- "maculatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)