magher
Old Swedish
Etymology 1
From Old Norse magr, from Proto-Germanic *magraz.
Adjective
magher
Declension
Declension of magher (strong)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | magher | magher | maghert |
| accusative | maghran | maghra | maghert |
| dative | maghrum maghrom |
[[maghri, -e]] [[maghri, -e]] |
maghru maghro |
| genitive | maghers | maghrar | maghers |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | maghrir maghrer |
maghrar | magher |
| accusative | maghra | maghrar | magher |
| dative | maghrum maghrom |
maghrum maghrom |
maghrum maghrom |
| genitive | maghra maghra |
maghra maghra |
maghra maghra |
Declension of magher (weak)
| singular | masculine | feminine | neuter |
|---|---|---|---|
| nominative | maghri maghre |
maghra | maghra |
| accusative | maghra | maghru maghro |
maghra |
| dative | maghra | maghru maghro |
maghra |
| genitive | maghra | maghru maghro |
maghra |
| plural | masculine | feminine | neuter |
| nominative | maghru maghro |
maghru maghro |
maghru maghro |
| accusative | maghru maghro |
maghru maghro |
maghru maghro |
| dative | maghru maghro |
maghru maghro |
maghru maghro |
| genitive | maghru maghro |
maghru maghro |
maghru maghro |
Descendants
- Swedish: mager
Etymology 2
From Old Norse mágr, from Proto-Germanic *mēgaz.
Noun
māgher m
- son-in-law, male relative through marriage
Declension
Declension of māgher (strong a-stem)
Descendants
- Swedish: måg
Romanian
Etymology
Borrowed from Old Church Slavonic магеръ (magerŭ).
Noun
magher m (plural magheri)
- (dated) cook
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | magher | magherul | magheri | magherii | |
| genitive-dative | magher | magherului | magheri | magherilor | |
| vocative | magherule | magherilor | |||