magnale
Latin
Noun
magnāle n (genitive magnālis); third declension
Declension
Third-declension noun (neuter, pure i-stem).
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | magnāle | magnālia |
| genitive | magnālis | magnālium |
| dative | magnālī | magnālibus |
| accusative | magnāle | magnālia |
| ablative | magnālī | magnālibus |
| vocative | magnāle | magnālia |