magnarius
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [maŋˈnaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [maɲˈɲaː.ri.us]
Adjective
magnārius (feminine magnāria, neuter magnārium); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | magnārius | magnāria | magnārium | magnāriī | magnāriae | magnāria | |
| genitive | magnāriī | magnāriae | magnāriī | magnāriōrum | magnāriārum | magnāriōrum | |
| dative | magnāriō | magnāriae | magnāriō | magnāriīs | |||
| accusative | magnārium | magnāriam | magnārium | magnāriōs | magnāriās | magnāria | |
| ablative | magnāriō | magnāriā | magnāriō | magnāriīs | |||
| vocative | magnārie | magnāria | magnārium | magnāriī | magnāriae | magnāria | |
References
- “magnarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- "magnarius", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)
- magnarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.