magnificatus

Latin

Etymology

Perfect passive participle of magnificō.

Participle

magnificātus (feminine magnificāta, neuter magnificātum); first/second-declension participle

  1. prized, esteemed
  2. praised, glorified, extolled

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative magnificātus magnificāta magnificātum magnificātī magnificātae magnificāta
genitive magnificātī magnificātae magnificātī magnificātōrum magnificātārum magnificātōrum
dative magnificātō magnificātae magnificātō magnificātīs
accusative magnificātum magnificātam magnificātum magnificātōs magnificātās magnificāta
ablative magnificātō magnificātā magnificātō magnificātīs
vocative magnificāte magnificāta magnificātum magnificātī magnificātae magnificāta

References

  • magnificatus in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
  • magnificatus in Ramminger, Johann (16 July 2016 (last accessed)) Neulateinische Wortliste: Ein Wörterbuch des Lateinischen von Petrarca bis 1700[1], pre-publication website, 2005-2016