magnitudine
Italian
Etymology
Borrowed from Latin magnitūdinem. Doublet of magnitudo.
Pronunciation
- IPA(key): /maɲ.ɲiˈtu.di.ne/
- Rhymes: -udine
- Hyphenation: ma‧gni‧tù‧di‧ne
Noun
magnitudine f (plural magnitudini)
Related terms
Further reading
- magnitudine in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
Latin
Noun
magnitūdine f
- ablative singular of magnitūdō
Romanian
Etymology
Borrowed from French magnitude, from Latin magnitudo.
Noun
magnitudine f (plural magnitudini)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | magnitudine | magnitudinea | magnitudini | magnitudinile | |
| genitive-dative | magnitudini | magnitudinii | magnitudini | magnitudinilor | |
| vocative | magnitudine, magnitudineo | magnitudinilor | |||