maimar
Romanian
Etymology
Borrowed from Ottoman Turkish معمار (mimar).
Noun
maimar m (plural maimari)
Declension
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | ||
| nominative-accusative | maimar | maimarul | maimari | maimarii | |
| genitive-dative | maimar | maimarului | maimari | maimarilor | |
| vocative | maimarule | maimarilor | |||