maiusculus
Latin
Alternative forms
Etymology
From maior (“more, greater”) + -culus (diminutive suffix) (built on the originally s-final stem of the adjective, attested also in the neuter nominative singular form maius).
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [majˈjʊs.kʊ.ɫʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [maˈjus.ku.lus]
Adjective
maiusculus (feminine maiuscula, neuter maiusculum); first/second-declension adjective
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | maiusculus | maiuscula | maiusculum | maiusculī | maiusculae | maiuscula | |
| genitive | maiusculī | maiusculae | maiusculī | maiusculōrum | maiusculārum | maiusculōrum | |
| dative | maiusculō | maiusculae | maiusculō | maiusculīs | |||
| accusative | maiusculum | maiusculam | maiusculum | maiusculōs | maiusculās | maiuscula | |
| ablative | maiusculō | maiusculā | maiusculō | maiusculīs | |||
| vocative | maiuscule | maiuscula | maiusculum | maiusculī | maiusculae | maiuscula | |
Descendants
- → Catalan: majúscul
- → French: majuscule
- → Italian: maiuscolo, maiuscola
- → Portuguese: maiúsculo
- → Romanian: majuscul
- → Spanish: mayúsculo
References
- “maiusculus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “maiusculus”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers