maleficiarius
Latin
Etymology
From maleficium + -ārius.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ma.ɫɛ.fɪ.kiˈaː.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ma.le.fi.t͡ʃiˈaː.ri.us]
Noun
maleficiārius m (genitive maleficiāriī or maleficiārī); second declension
- (Medieval Latin) evil-doer; one who harms, hurts
- Synonym: malefactor
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | maleficiārius | maleficiāriī |
| genitive | maleficiāriī maleficiārī1 |
maleficiāriōrum |
| dative | maleficiāriō | maleficiāriīs |
| accusative | maleficiārium | maleficiāriōs |
| ablative | maleficiāriō | maleficiāriīs |
| vocative | maleficiārie | maleficiāriī |
1Found in older Latin (until the Augustan Age).
References
- Antonius Bartal (1901) Glossarium Mediae Et Infimae Latiniatis Regni Hungariae[2] (in Latin), page 401