malignans
Latin
Etymology
Present participle of malignō.
Participle
malignāns (genitive malignantis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | malignāns | malignantēs | malignantia | ||
| genitive | malignantis | malignantium | |||
| dative | malignantī | malignantibus | |||
| accusative | malignantem | malignāns | malignantēs malignantīs |
malignantia | |
| ablative | malignante malignantī1 |
malignantibus | |||
| vocative | malignāns | malignantēs | malignantia | ||
1When used purely as an adjective.
References
- “malignans”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- malignans in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.