malignatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of malignō.
Participle
malignātus (feminine malignāta, neuter malignātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | malignātus | malignāta | malignātum | malignātī | malignātae | malignāta | |
| genitive | malignātī | malignātae | malignātī | malignātōrum | malignātārum | malignātōrum | |
| dative | malignātō | malignātae | malignātō | malignātīs | |||
| accusative | malignātum | malignātam | malignātum | malignātōs | malignātās | malignāta | |
| ablative | malignātō | malignātā | malignātō | malignātīs | |||
| vocative | malignāte | malignāta | malignātum | malignātī | malignātae | malignāta | |