manav
See also: Manav
Turkish
Etymology
From Ottoman Turkish مناو (manav), of unknown origin.[1]
Noun
manav (definite accusative manavı, plural manavlar)
Declension
singular | plural | |
---|---|---|
nominative | manav | manavlar |
definite accusative | manavı | manavları |
dative | manava | manavlara |
locative | manavda | manavlarda |
ablative | manavdan | manavlardan |
genitive | manavın | manavların |
References
- ^ Nişanyan, Sevan (2002–) “manav”, in Nişanyan Sözlük