mandandus
Latin
Etymology
Future passive participle of mandō.
Participle
mandandus (feminine mandanda, neuter mandandum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | mandandus | mandanda | mandandum | mandandī | mandandae | mandanda | |
| genitive | mandandī | mandandae | mandandī | mandandōrum | mandandārum | mandandōrum | |
| dative | mandandō | mandandae | mandandō | mandandīs | |||
| accusative | mandandum | mandandam | mandandum | mandandōs | mandandās | mandanda | |
| ablative | mandandō | mandandā | mandandō | mandandīs | |||
| vocative | mandande | mandanda | mandandum | mandandī | mandandae | mandanda | |