manick
Swedish
Etymology
man (“man”) + -ik (“pejorative dimunutive”), doublet of mannekäng.
Pronunciation
- IPA(key): /maˈnɪk/
Noun
manick c
Declension
nominative | genitive | ||
---|---|---|---|
singular | indefinite | manick | manicks |
definite | manicken | manickens | |
plural | indefinite | manicker | manickers |
definite | manickerna | manickernas |