mansuetudine
Italian
Etymology
From Latin mānsuētūdinem.
Pronunciation
- IPA(key): /man.su.eˈtu.di.ne/, /man.sweˈtu.di.ne/
- Rhymes: -udine
- Hyphenation: man‧su‧e‧tù‧di‧ne, man‧sue‧tù‧di‧ne
Noun
mansuetudine f (plural mansuetudini)
Related terms
Further reading
- mansuetudine in Treccani.it – Vocabolario Treccani on line, Istituto dell'Enciclopedia Italiana
- mansuetudine in Luciano Canepari, Dizionario di Pronuncia Italiana (DiPI)
Latin
Noun
mānsuētūdine
- ablative singular of mānsuētūdō
Romanian
Etymology
Borrowed from Latin mansuetudo.
Noun
mansuetudine f (uncountable)
Declension
| singular only | indefinite | definite |
|---|---|---|
| nominative-accusative | mansuetudine | mansuetudinea |
| genitive-dative | mansuetudine | mansuetudinei |
| vocative | mansuetudine, mansuetudineo | |