manumittendus

Latin

Etymology

Future passive participle of manūmittō.

Participle

manūmittendus (feminine manūmittenda, neuter manūmittendum); first/second-declension participle

  1. which is to be released

Declension

First/second-declension adjective.

singular plural
masculine feminine neuter masculine feminine neuter
nominative manūmittendus manūmittenda manūmittendum manūmittendī manūmittendae manūmittenda
genitive manūmittendī manūmittendae manūmittendī manūmittendōrum manūmittendārum manūmittendōrum
dative manūmittendō manūmittendae manūmittendō manūmittendīs
accusative manūmittendum manūmittendam manūmittendum manūmittendōs manūmittendās manūmittenda
ablative manūmittendō manūmittendā manūmittendō manūmittendīs
vocative manūmittende manūmittenda manūmittendum manūmittendī manūmittendae manūmittenda